สุรุ่ยสุร่าย ไม่รู้จักเก็บหอมรอมริบ ขาดการประหยัด
ใช้จ่ายเงินสุรุ่ยสุร่าย ไม่ประหยัด ไม่เก็บหอมรอมริบ
ประเภทสำนวน
"กระเชอก้นรั่ว" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นคำเปรียบเปรยที่มีความหมายแฝง ไม่ได้สอนโดยตรง แต่ใช้ภาพของกระเชอที่มีก้นรั่วเพื่อเปรียบเทียบกับลักษณะบางอย่างของคน ไม่ได้เป็นคำเฉพาะที่แปลตรงตัวไม่ได้เหมือนสำนวน และไม่ได้เป็นคำสอนชัดเจนเหมือนสุภาษิต
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
คำพังเพยนี้เปรียบเทียบกับคนที่ไม่รู้จักเก็บออม หรือใช้จ่ายเงินทองสิ้นเปลืองโดยไม่รู้จักประหยัด เงินที่ได้มาก็หมดไปอย่างรวดเร็ว เหมือนกระเชอที่มีรูรั่วที่ก้น ไม่ว่าจะตักน้ำหรือใส่ของเพียงใด ก็ไหลออกหมด ไม่สามารถเก็บสะสมไว้ได้
ตัวอย่างการใช้สำนวน "กระเชอก้นรั่ว" ในประโยค
- เขาเป็นคนทำงานเก่ง แต่น่าเสียดายที่เป็นคนกระเชอก้นรั่ว หาเงินได้เท่าไรก็ใช้หมด
- ถ้าเป็นกระเชอก้นรั่วแบบนี้ ต่อให้มีรายได้เดือนละแสน ก็ไม่มีทางมีเงินเก็บพอซื้อบ้านได้หรอก
- พ่อแม่พยายามสอนลูกไม่ให้เป็นคนกระเชอก้นรั่ว โดยฝึกให้รู้จักออมเงินตั้งแต่เด็ก
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
ประเภทสำนวน
"กระเชอก้นรั่ว" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นข้อความเปรียบเทียบที่มีความหมายแฝง ต้องตีความเพิ่มเติม ไม่ใช่คำสอนโดยตรง และไม่สามารถเข้าใจความหมายได้จากการแปลตรงตัว
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สำนวนนี้เปรียบเปรยถึงคนที่ใช้จ่ายเงินทองอย่างฟุ่มเฟือย หรือใช้สิ่งของอย่างสิ้นเปลือง ไม่รู้จักเก็บออม เหมือนกับการใส่น้ำหรือของในกระเชอที่มีรูรั่ว ซึ่งไม่ว่าจะใส่มากเพียงใดก็จะหมดไปอย่างรวดเร็ว ไม่มีการสะสมหรือเก็บไว้ได้
ตัวอย่างการใช้สำนวน "กระเชอก้นรั่ว" ในประโยค
- คนที่ชอบซื้อของไม่จำเป็นราคาแพงทุกวัน สุดท้ายเงินก็หมดเหมือนกระเชอก้นรั่ว
- พ่อบ่นว่าลูกชายเป็นคนกระเชอก้นรั่ว ไม่ว่าจะให้เงินเท่าไหร่ก็หมดในไม่กี่วัน ไม่เคยเก็บออมเลย
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
