ใจยักษ์

ประเภทสำนวน

"ใจยักษ์" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นการเปรียบเปรยลักษณะนิสัยของคน มีความหมายเชิงเปรียบเทียบที่ต้องตีความเพิ่มเติม ไม่ได้เป็นคำสอนโดยตรงเหมือนสุภาษิต และมีความหมายเฉพาะที่เข้าใจกันในภาษาไทย

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

สำนวนนี้เปรียบเทียบใจของบุคคลกับยักษ์ซึ่งเป็นอมนุษย์ที่มีร่างกายใหญ่โต โดยหมายถึงคนที่มีความโกรธรุนแรง โมโหง่าย และอาจแสดงความรุนแรงออกมาทางอารมณ์ได้ง่าย ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ตนเองได้ดี เปรียบเทียบว่าความโกรธนั้นมีขนาดใหญ่โตเหมือนยักษ์ ซึ่งในวรรณคดีไทยมักถูกนำเสนอว่ามีนิสัยดุร้าย

ตัวอย่างการใช้สำนวน "ใจยักษ์" ในประโยค

• เธอต้องพยายามลดความใจยักษ์ลงบ้าง ไม่ใช่โมโหแล้วปาข้าวของทุกครั้ง
• ฉันรู้ว่าลูกชายของเธอเป็นคนใจยักษ์ แต่ก็ต้องพยายามสอนให้เขาควบคุมอารมณ์ให้ได้
• เพราะความใจยักษ์นี่แหละ ที่ทำให้เขาต้องเสียเพื่อนไปหลายคน

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี