คนที่รักกันแล้วแต่ยังไปหลงรักคนอื่น
ประเภทสำนวน
"แก้วลืมคอน" จัดว่าเป็น สำนวนไทย เพราะว่า เป็นวลีเฉพาะที่มีความหมายพิเศษ ไม่สามารถแปลความหมายตรงตัวได้ เพราะคำว่า 'แก้ว' กับ 'คอน' เมื่อนำมาเข้าคู่กับคำว่า 'ลืม' จะมีความหมายเฉพาะในภาษาไทย ที่ต้องตีความเป็นพิเศษ
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สำนวนนี้หมายถึง การที่คนเราชอบลืมของมีค่าหรือลืมสิ่งสำคัญไว้เสมอ มีที่มาจากการที่ช่างอัญมณีหรือช่างทองลืมแก้วและค้อนเล็กๆ (คอน) ที่ใช้ในการเจียระไนอัญมณี ซึ่งเป็นเครื่องมือสำคัญในการประกอบอาชีพ เปรียบเสมือนคนที่ลืมสิ่งสำคัญที่ติดตัวอยู่เสมอ
ตัวอย่างการใช้สำนวน "แก้วลืมคอน" ในประโยค
- คุณยายเป็นคนแก้วลืมคอน ไปไหนมักลืมของสำคัญไว้เสมอ ทั้งกระเป๋าสตางค์ โทรศัพท์ บางครั้งถึงกับลืมกุญแจบ้าน
- นักเรียนคนนี้แก้วลืมคอนจริงๆ วันก่อนลืมสมุดการบ้าน วันนี้ก็ลืมอุปกรณ์เรขาคณิตที่ต้องใช้สอบอีกแล้ว
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี