เสียกำแล้วได้กอบ

ประเภทสำนวน

"เสียกำแล้วได้กอบ" จัดว่าเป็น สุภาษิต เพราะว่า เป็นคำสอนโดยตรงที่ให้ข้อคิดเรื่องการยอมเสียเล็กน้อยเพื่อผลประโยชน์ที่มากกว่า มีความหมายที่ชัดเจนและเข้าใจได้ทันที ไม่ต้องตีความเพิ่มเติม เป็นหลักการหรือแนวทางการดำเนินชีวิตที่สอนให้มองการณ์ไกล

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

สำนวนนี้มาจากการทำนา กำแล และกอบ เป็นเครื่องมือตวงข้าวในสมัยโบราณ โดย 'กำ' คือการกำด้วยมือ เป็นหน่วยเล็ก ส่วน 'กอบ' คือการใช้มือกอบ ซึ่งได้ปริมาณมากกว่า สุภาษิตนี้จึงหมายถึงการยอมเสียประโยชน์เล็กน้อยเพื่อให้ได้ประโยชน์ที่มากกว่าในภายหลัง

ตัวอย่างการใช้สำนวน "เสียกำแล้วได้กอบ" ในประโยค

• บริษัทยอมเสียกำแล้วได้กอบ ด้วยการลงทุนในเทคโนโลยีใหม่ที่แพงในตอนนี้ แต่จะช่วยลดต้นทุนระยะยาวได้มหาศาล
• การยอมเสียค่าธรรมเนียมการศึกษาที่แพงเพื่อเรียนต่อปริญญาโท ถือเป็นการเสียกำแล้วได้กอบ เพราะจะช่วยเพิ่มโอกาสในการทำงานที่ดีขึ้นในอนาคต

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี