คนที่ต่อสู้หรือตอบโต้โดยไม่เตือนล่วงหน้า
ประเภทสำนวน
"หมากัดไม่เห่า" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นการเปรียบเทียบพฤติกรรมของสุนัขกับลักษณะของคนบางประเภท มีการใช้อุปมาที่ต้องตีความเพิ่มเติม ไม่ได้เป็นคำสอนโดยตรงเหมือนสุภาษิต และมีการใช้ภาพเปรียบเทียบที่ชัดเจน
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สำนวนนี้มาจากพฤติกรรมของสุนัขที่เมื่อตั้งใจจะกัดใคร มักจะไม่เห่าเตือนก่อน แต่จะเงียบและโจมตีทันที เปรียบเทียบกับคนที่เงียบขรึม ไม่พูดมาก แต่เมื่อลงมือทำอะไรจะทำจริงจัง หรือในความหมายเชิงลบคือคนที่ไม่แสดงอาการโกรธหรือไม่เตือนล่วงหน้า แต่จะลงมือโต้ตอบหรือแก้แค้นทันทีอย่างรุนแรง
ตัวอย่างการใช้สำนวน "หมากัดไม่เห่า" ในประโยค
- นายคนนั้นเป็นคนหมากัดไม่เห่า เขาไม่เคยพูดว่าจะทำอะไร แต่พอทำขึ้นมาก็ทำจริงจังจนงานสำเร็จ
- ระวังนะ อย่าไปยุ่งกับเขา เขาเป็นคนหมากัดไม่เห่า ถ้าโกรธขึ้นมาจะลงมือรุนแรงโดยไม่มีคำเตือน
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
