สวมหัวโขน

ประเภทสำนวน

"สวมหัวโขน" จัดว่าเป็น สำนวนไทย เพราะว่า เป็นวลีที่ไม่สามารถเข้าใจได้จากความหมายตรงตัว ต้องใช้การตีความพิเศษ ซึ่งเป็นลักษณะเฉพาะของสำนวนไทย ไม่ใช่คำสอนโดยตรง (สุภาษิต) หรือคำเปรียบเปรย (คำพังเพย)

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

สำนวนนี้มีที่มาจากการแสดงโขน ซึ่งเป็นศิลปะการแสดงชั้นสูงของไทย ผู้แสดงต้องสวมหัวโขนซึ่งเป็นเครื่องประดับศีรษะที่สร้างขึ้นเพื่อแสดงเป็นตัวละครต่างๆ เช่น พระราม ทศกัณฐ์ หนุมาน ฯลฯ เมื่อใครสวมหัวโขนตัวใด ก็ต้องแสดงบทบาทเป็นตัวละครนั้น สำนวน 'สวมหัวโขน' จึงหมายถึงการแสดงตัวเป็นอีกคนหนึ่งซึ่งไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริง

ตัวอย่างการใช้สำนวน "สวมหัวโขน" ในประโยค

• เขาสวมหัวโขนเป็นคนดีมีศีลธรรมต่อหน้าผู้ใหญ่ แต่เบื้องหลังกลับทำเรื่องเลวร้ายมากมาย
• นักการเมืองบางคนสวมหัวโขนว่าจะทำเพื่อประชาชน แต่พอได้ตำแหน่งกลับลืมคำสัญญาทั้งหมด

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี