ลูกศิษย์มีครู

ประเภทสำนวน

"ลูกศิษย์มีครู" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นคำเปรียบเปรยที่มีความหมายแฝง ใช้เพื่อบ่งบอกสถานการณ์หรือพฤติกรรมเฉพาะ ซึ่งต้องตีความ ไม่ใช่คำสอนโดยตรงเหมือนสุภาษิต และไม่ใช่เพียงวลีที่มีความหมายพิเศษเฉพาะเหมือนสำนวนไทย

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

สำนวนนี้หมายถึง ผู้ที่มีความรู้หรือความสามารถดี ย่อมจะต้องได้รับการถ่ายทอดมาจากครูบาอาจารย์ที่ดี มีความสามารถ หรือพูดอีกความหมายว่า 'ลูกไม้ย่อมหล่นไม่ไกลต้น' คือลูกศิษย์ย่อมมีพฤติกรรมหรือความสามารถคล้ายครู

ตัวอย่างการใช้สำนวน "ลูกศิษย์มีครู" ในประโยค

• ดูเด็กคนนี้เล่นดนตรีออกมาได้ไพเราะขนาดนี้ ลูกศิษย์มีครูจริงๆ ครูเขาคงสอนมาดีแน่ๆ
• ฝีมือชนะเลิศการแข่งขันวาดภาพของนักเรียนคนนี้ แสดงว่าลูกศิษย์มีครู เพราะทักษะและเทคนิคที่ใช้เป็นเอกลักษณ์ของอาจารย์พิทักษ์ชัดเจน

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี