คำพังเพย: รักนักมักหน่าย หมายถึงอะไร?

ประเภทสำนวน

"รักนักมักหน่าย" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นการเปรียบเปรยพฤติกรรมหรือความสัมพันธ์ระหว่างคน ที่ต้องตีความ มีความหมายแฝง มีลักษณะเปรียบเทียบพฤติกรรมที่รักมากเกินไปแล้วเกิดความเบื่อหน่าย

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

สำนวนนี้สะท้อนแนวคิดว่าสิ่งใดที่เรารักหรือชอบมากเกินไป มักจะนำไปสู่ความเบื่อหน่ายในที่สุด เป็นการเตือนให้รู้จักความพอดีในการแสดงความรัก ความชอบ เพราะความรุนแรงของความรู้สึกที่มากเกินไปอาจเปลี่ยนเป็นความเบื่อหน่ายได้โดยง่าย

ตัวอย่างการใช้สำนวน "รักนักมักหน่าย" ในประโยค

เขากับแฟนใหม่ตอนนี้ดูรักกันหวานชื่น แต่ฉันว่ารักนักมักหน่าย อาจจะไม่ยั่งยืน

ปีก่อนเธอบอกว่าชอบงานนี้มาก แต่ตอนนี้กลับบ่นว่าเบื่อแล้ว นี่แหละรักนักมักหน่าย

อย่าเพิ่งแสดงความชอบเธอมากนัก ค่อยๆ ทำความรู้จักกันไป เพราะรักนักมักหน่าย

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี

หมายเหตุ

คำพังเพย หมายถึง ถ้อยคำหรือข้อความที่กล่าวเป็นกลาง ๆ เพื่อให้ตีความเข้ากับเรื่อง มีความหมายแฝงอยู่ อาจเป็นคำที่ใช้สื่อในทางเปรียบเปรย หรือในทำนองเสียดสี เช่น กระต่ายตื่นตูม เสียน้อยเสียยากเสียมากเสียง่าย

สำนวนไทย หมายถึง ถ้อยคำ กลุ่มคำ หรือประโยคที่ไม่ได้แปลความหมายตรง ๆ แต่มีความหมายเชิงเปรียบเทียบแฝงอยู่ เช่น สอนจระเข้ให้ว่ายนํ้า รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง

คำสุภาษิต หรือ สำนวนสุภาษิต คือ คำในภาษาไทยที่ใช้ในการสื่อสารเชิงเปรียบเทียบอุปมาอุปมัย มักมีความหมายในการตักเตือนสั่งสอนในทางบวก มีความหมายที่ดี เช่น รักยาวให้บั่นรักสั้นให้ต่อ น้ำเชี่ยวอย่าขวางเรือ