ประเภทสำนวน
"ยักษ์ปักหลั่น" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นคำเปรียบเปรยพฤติกรรมของคนที่ทำอะไรไม่ประณีต สุกเอาเผากิน ทำแบบขอไปที หยาบๆ โดยใช้การเปรียบเทียบกับลักษณะการทำงานที่ไม่เรียบร้อย จึงจัดเป็นคำพังเพยที่ต้องตีความเพิ่มเติม
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สำนวนนี้มาจากภาพของยักษ์ซึ่งเป็นตัวละครในวรรณคดีที่มีนิสัยหยาบกระด้าง ไม่ประณีต และคำว่า 'ปักหลั่น' หมายถึงการปักไม่เรียบร้อย ไม่เป็นระเบียบ เหมือนทำงานลวกๆ ขอให้เสร็จไปที จึงใช้เปรียบเปรยถึงการทำงานหรือกระทำสิ่งใดโดยไม่พิถีพิถัน ขาดความปราณีต เร่งรีบทำให้เสร็จโดยไม่คำนึงถึงคุณภาพ
ตัวอย่างการใช้สำนวน "ยักษ์ปักหลั่น" ในประโยค
- เธอเย็บผ้าแบบยักษ์ปักหลั่นอย่างนี้ ใครจะกล้าใส่ออกงาน ฝีเข็มหยาบมาก
- เขียนรายงานแบบยักษ์ปักหลั่นแบบนี้ อาจารย์ต้องหักคะแนนแน่ๆ เพราะทั้งสะกดผิด เนื้อหาก็สั้นมาก
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
