ประเภทสำนวน
"ยกหางตัวเอง" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นถ้อยคำเปรียบเปรยพฤติกรรมของคนที่ชอบยกย่องตนเอง โดยเปรียบเทียบกับการกระทำของสัตว์ ต้องตีความเพิ่มเติมจึงจะเข้าใจความหมายที่แท้จริง
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สำนวนนี้มีที่มาจากพฤติกรรมของสัตว์บางชนิด เช่น นกยูง ที่ชอบกางหางอวดความสวยงามของตน หรือสุนัขที่กระดิกหางเมื่อดีใจ เป็นการเปรียบเทียบกับคนที่ชอบพูดยกย่องตนเอง อวดอ้างความสามารถหรือคุณสมบัติของตัวเองโดยที่ไม่มีใครยกย่องให้ ซึ่งเป็นพฤติกรรมที่ไม่พึงประสงค์ในสังคมไทย
ตัวอย่างการใช้สำนวน "ยกหางตัวเอง" ในประโยค
- เขาเป็นคนชอบยกหางตัวเองในที่ประชุม จนเพื่อนร่วมงานหลายคนรู้สึกรำคาญ
- หากคุณไปสัมภาษณ์งาน อย่ายกหางตัวเองมากเกินไป ให้พูดถึงความสามารถตามความเป็นจริงจะดีกว่า
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
