รู้ที่ต่ำที่สูง รู้อะไรควรไม่ควร
ความแตกต่างทางฐานะ และชนชั้น, มักใช้ในความปฏิเสธ
ประเภทสำนวน
"ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นการเปรียบเปรย มีความหมายแฝงที่ต้องตีความเพิ่มเติม แสดงถึงความยากลำบากที่อยู่ห่างไกลจากการช่วยเหลือ
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สำนวนนี้มีที่มาจากลักษณะทางธรรมชาติที่ท้องฟ้าอยู่สูงและแผ่นดินอยู่ต่ำ แสดงถึงระยะห่างที่มากมายระหว่างทั้งสองสิ่ง เปรียบเสมือนสภาพที่ห่างไกลจากความช่วยเหลือ หรืออยู่ในสถานที่ห่างไกลจากผู้คน ไม่มีที่พึ่งพา หรืออาจหมายถึงการที่บุคคลไร้ที่พึ่ง ไม่มีใครให้ช่วยเหลือในยามลำบาก
ตัวอย่างการใช้สำนวน "ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ" ในประโยค
- หลังจากเขาย้ายไปทำงานในป่าลึก รู้สึกว่าอยู่แบบฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ ไม่มีผู้คน ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ ทำให้รู้สึกอ้างว้าง
- ชาวบ้านในพื้นที่ห่างไกลนั้นอยู่กันแบบฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ ถ้าเจ็บป่วยฉุกเฉินก็แทบไม่มีทางได้รับการช่วยเหลือทันท่วงที
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
ประเภทสำนวน
"ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นข้อความเปรียบเทียบระหว่างฟ้ากับแผ่นดินที่มีความหมายแฝง ต้องตีความเพิ่มเติม ไม่ใช่คำสอนโดยตรงเหมือนสุภาษิต และไม่ใช่แค่วลีเฉพาะที่มีความหมายพิเศษเหมือนสำนวนไทย
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
คำพังเพยนี้เปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างฟ้ากับแผ่นดินที่อยู่ห่างไกลกันมาก เพื่อสื่อถึงการไปในที่ที่ห่างไกลมาก หรือไปในที่ที่ไม่มีใครรู้จัก ไม่มีญาติพี่น้อง ไม่มีที่พึ่งพา เป็นการไปอย่างไร้จุดหมาย หรือไปโดยไม่มีความแน่นอน
ตัวอย่างการใช้สำนวน "ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ" ในประโยค
- หลังจากทะเลาะกับพ่อแม่ ลูกชายคนโตจึงหนีออกจากบ้านไปฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ ไม่มีใครทราบชะตากรรมของเขา
- เมื่อธุรกิจล้มละลาย เขาตัดสินใจไปฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ ไม่มีใครติดต่อเขาได้อีกเลย
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
