พร้าขัดหลังเล่มเดียว

ประเภทสำนวน

"พร้าขัดหลังเล่มเดียว" จัดว่าเป็น สำนวนไทย เพราะว่า เป็นวลีเฉพาะที่มีความหมายพิเศษ ไม่สามารถเข้าใจได้จากความหมายตรงตัว ต้องตีความเป็นความหมายเฉพาะ

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

สำนวนนี้มีที่มาจากการใช้พร้า (มีด) เล่มเดียวขัดกับด้านหลังของตนเอง ซึ่งเป็นการกระทำที่เป็นไปไม่ได้หรือทำได้ยากมาก เพราะคนเราไม่สามารถเห็นหรือเข้าถึงส่วนหลังของตัวเองได้อย่างสมบูรณ์ สำนวนนี้จึงใช้เปรียบเทียบถึงคนที่ต้องทำงานคนเดียว ไม่มีใครช่วย ต้องรับผิดชอบทุกอย่างเพียงลำพัง

ตัวอย่างการใช้สำนวน "พร้าขัดหลังเล่มเดียว" ในประโยค

• แม่บ้านคนนี้ทำงานเหมือนพร้าขัดหลังเล่มเดียว ทั้งดูแลบ้าน ทำกับข้าว ซักผ้า และดูแลเด็กๆ โดยที่สามีไม่ช่วยอะไรเลย
• หัวหน้าฝ่ายคนใหม่ทำงานแบบพร้าขัดหลังเล่มเดียว ทำทุกอย่างเองหมดไม่กล้ามอบหมายงานให้ลูกน้อง จนงานล้นมือไปหมด

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี