ประเภทสำนวน
"ปอกกล้วยเข้าปาก" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นคำเปรียบเทียบที่มีความหมายแฝง ต้องตีความหมายโดยนัย ไม่ใช่คำสอนโดยตรงเหมือนสุภาษิต และไม่ใช่คำที่มีความหมายพิเศษเฉพาะที่แปลตรงตัวไม่ได้เหมือนสำนวนไทย
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
มาจากลักษณะการปอกกล้วยจนสุกงอมพร้อมรับประทาน ซึ่งเป็นการทำให้ง่ายที่สุดสำหรับผู้รับ ใช้เปรียบเปรยถึงการทำสิ่งต่างๆ ให้ง่ายและสะดวกที่สุดสำหรับอีกฝ่าย จนแทบไม่ต้องออกแรงหรือลงมือทำอะไรเลย เป็นการเปรียบถึงการให้ความสะดวกแก่ผู้อื่นอย่างที่สุด
ตัวอย่างการใช้สำนวน "ปอกกล้วยเข้าปาก" ในประโยค
- พ่อแม่สมัยนี้บางคนเลี้ยงลูกแบบปอกกล้วยเข้าปาก ทำให้เด็กไม่รู้จักการต่อสู้ดิ้นรนในชีวิต
- ครูบางคนสอนนักเรียนแบบปอกกล้วยเข้าปาก ทำให้ขาดทักษะการแก้ปัญหาด้วยตนเอง
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
