มีฐานันดรศักดิ์สูงและอํานาจวาสนายิ่งใหญ่ เช่น น้อยหรือนางบุญหนักศักดิ์ใหญ่. (สังข์ทอง).
ประเภทสำนวน
"บุญหนักศักดิ์ใหญ่" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นถ้อยคำเปรียบเปรยที่มีความหมายแฝง ต้องตีความเพิ่มเติม โดยเปรียบเทียบเรื่องบุญบารมีที่ดำรงตำแหน่งสูงศักดิ์หรือมีอำนาจใหญ่โต ไม่ใช่คำสอนโดยตรงเหมือนสุภาษิต และไม่ใช่คำหรือวลีเฉพาะที่ไม่สามารถแปลตรงตัวได้เหมือนสำนวนไทย
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
คำว่า 'บุญหนักศักดิ์ใหญ่' เป็นการกล่าวถึงบุคคลที่มีบุญบารมีมาก มีความสามารถ หรือมีตำแหน่งสูงในสังคม มักใช้ในการกล่าวถึงผู้ที่มีอำนาจวาสนาบารมี ตำแหน่งหน้าที่สูง หรือผู้ที่มีโชควาสนาดี มีฐานะร่ำรวย มีชื่อเสียงเกียรติยศ อิทธิพล ซึ่งสิ่งเหล่านี้ในความเชื่อทางพุทธศาสนามักเชื่อว่ามาจากบุญกรรมเก่าที่สะสมมาในชาติก่อน
ตัวอย่างการใช้สำนวน "บุญหนักศักดิ์ใหญ่" ในประโยค
- เธอคงมีบุญหนักศักดิ์ใหญ่มาแต่ปางก่อน ถึงได้มีคนเข้ามาช่วยเหลือในยามลำบากเสมอ
- ตระกูลของเขาบุญหนักศักดิ์ใหญ่ ประกอบกิจการใดก็มักจะสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี
- อย่าไปยุ่งกับคนที่บุญหนักศักดิ์ใหญ่กว่าเรา เขามีบริวารคอยปกป้องมากมาย
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
