เด็กทารก เด็กเล็ก หรือแรกเกิด
ประเภทสำนวน
"ตีนเท่าฝาหอย" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นถ้อยคำเปรียบเทียบเชิงเปรียบเปรย มีความหมายโดยนัย ต้องตีความเพิ่มเติม ไม่ใช่คำสอนโดยตรง และไม่ใช่คำที่มีความหมายเฉพาะเจาะจงที่แปลตรงตัวไม่ได้
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
เป็นคำพังเพยที่เปรียบเทียบความสามารถในการเดินทางหรือการเคลื่อนไหวที่ช้ามาก โดยเปรียบกับขนาดของตีน (เท้า) ที่เล็กมากเท่าฝาหอย ซึ่งหอยเป็นสัตว์ที่เคลื่อนที่ช้ามาก สื่อถึงคนที่เดินทางได้ช้า ไปได้ไม่ไกล หรือไปไหนมาไหนลำบาก
ตัวอย่างการใช้สำนวน "ตีนเท่าฝาหอย" ในประโยค
- แม่ไม่อยากให้ลูกไปทำงานไกลบ้าน ด้วยความเป็นห่วงก็บอกว่า 'เธอนะ ตีนเท่าฝาหอย จะไปไหนไกลๆ ได้ยังไง'
- น้องสาวฉันขี้เกียจไปไหนมาไหน อยู่แต่ในบ้าน พี่ชายมักล้อว่า 'ตีนเท่าฝาหอย ออกจากบ้านทีก็เหนื่อยแล้ว'
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
