คนเนรคุณ ไม่รู้จักบุญคุณคน เหมือนผู้ที่อาศัยพักพิงบ้านเขา แต่กลับทำเรื่องเดือดร้อน สร้างความเสียหาย ให้กับเจ้าของบ้าน
กินบนเรือน ขี้รดบนหลังคา ก็ว่า
ประเภทสำนวน
"กินบนเรือนขี้บนหลังคา" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นการเปรียบเปรยถึงพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม มีความหมายแฝงที่ต้องตีความเพิ่มเติม ไม่ใช่คำสอนโดยตรงหรือสำนวนที่ต้องแปลความหมายพิเศษ แต่เป็นการเปรียบเทียบพฤติกรรมผ่านภาพของการกระทำที่ไม่เหมาะสม
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สำนวนนี้เปรียบเทียบถึงคนที่ได้รับความอนุเคราะห์หรือความดีจากผู้อื่น แต่กลับไม่รู้จักบุญคุณ ยังทำสิ่งไม่ดีหรือไม่เหมาะสมตอบแทน เหมือนคนที่ได้อาศัยหรือกินอาหารในบ้านของผู้อื่น แต่กลับถ่ายอุจจาระบนหลังคาบ้าน ซึ่งเป็นการทำลายและไม่ให้เกียรติเจ้าของบ้าน
ตัวอย่างการใช้สำนวน "กินบนเรือนขี้บนหลังคา" ในประโยค
- เขาเลี้ยงดูลูกน้องอย่างดี แต่ลูกน้องกลับแอบขโมยเงินบริษัท นี่มันกินบนเรือนขี้บนหลังคาชัด ๆ
- พอรับเธอมาอยู่ด้วยก็ดีแต่นินทาลับหลัง เป็นคนกินบนเรือนขี้บนหลังคาแท้ ๆ ไม่รู้จักบุญคุณคน
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
ประเภทสำนวน
"กินบนเรือนขี้บนหลังคา" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นคำเปรียบเปรยถึงพฤติกรรมของคนที่ได้รับประโยชน์จากที่หนึ่งแต่กลับทำความเสียหายให้ที่นั้น มีลักษณะของการเปรียบเทียบพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม ไม่ใช่คำสอนโดยตรงเหมือนสุภาษิต และไม่ใช่คำที่มีความหมายเฉพาะซึ่งแปลตรงตัวไม่ได้อย่างสำนวนไทย
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สำนวนนี้เปรียบเทียบกับการกระทำที่ผิดธรรมดาและน่ารังเกียจ คือ การกินอาหารบนเรือนหรือบ้านของผู้อื่น แต่กลับถ่ายอุจจาระบนหลังคาบ้านนั้น เป็นการแสดงถึงความอกตัญญู ไม่รู้คุณ หรือไม่สำนึกบุญคุณ ทำลายสิ่งที่ควรรักษา หรือทำร้ายผู้มีพระคุณที่ให้ที่พักพิงหรือให้ความช่วยเหลือ
ตัวอย่างการใช้สำนวน "กินบนเรือนขี้บนหลังคา" ในประโยค
- บริษัทส่งเขาไปเรียนต่อต่างประเทศ พอกลับมากลับลาออกไปทำงานกับบริษัทคู่แข่ง นี่มันกินบนเรือนขี้บนหลังคาชัดๆ
- เธอช่วยให้เขาได้งานทำ แต่เขากลับนินทาเธอลับหลัง แบบนี้เรียกว่ากินบนเรือนขี้บนหลังคา
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
ประเภทสำนวน
"กินบนเรือนขี้บนหลังคา" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นถ้อยคำเปรียบเทียบที่ไม่ได้สอนโดยตรง แต่ใช้การเปรียบเปรยพฤติกรรมของคนที่อกตัญญู มีความหมายแฝงที่ต้องตีความเพิ่มเติม ไม่ใช่คำสอนโดยตรงเหมือนสุภาษิต และไม่ใช่เพียงวลีสั้นๆ แบบสำนวนไทย
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สำนวนนี้เปรียบเทียบพฤติกรรมของคนที่อกตัญญู ไม่รู้บุญคุณ มีที่มาจากการเปรียบเทียบกับการอยู่อาศัยในบ้าน ปกติคนควรกินอาหารบนเรือน และถ่ายอุจจาระในส้วมหรือที่เหมาะสม แต่ผู้ที่ 'กินบนเรือนขี้บนหลังคา' กลับประพฤติตรงข้าม คือได้รับประโยชน์จากบ้าน (กินบนเรือน) แต่กลับทำความเสียหายให้บ้านเดียวกัน (ขี้บนหลังคา) เป็นการเปรียบถึงคนที่ได้รับความดีหรือการช่วยเหลือจากผู้อื่น แต่กลับทำร้ายหรือสร้างความเสียหายให้แก่ผู้มีพระคุณ
ตัวอย่างการใช้สำนวน "กินบนเรือนขี้บนหลังคา" ในประโยค
- พ่อแม่ส่งเสียให้เรียนสูง พอมีงานทำกลับไม่เคยส่งเงินกลับบ้าน ยังไปพูดใส่ร้ายต่อว่าพ่อแม่ให้คนอื่นฟัง เห็นแล้วช่างกินบนเรือนขี้บนหลังคาจริงๆ
- บริษัทให้โอกาสเขาทำงาน แต่เขากลับนำความลับทางการค้าไปขายให้คู่แข่ง ช่างเป็นคนกินบนเรือนขี้บนหลังคาจริงๆ
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
