ประเภทสำนวน
"กระดูกแข็ง" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นคำเปรียบเปรยถึงลักษณะของคนที่ดื้อรั้น ไม่ยอมฟังคำแนะนำหรือไม่ยอมรับความคิดเห็นของผู้อื่น มีความหมายแฝงที่ต้องตีความเพิ่มเติม ไม่ใช่คำสอนโดยตรงแบบสุภาษิต และไม่ใช่วลีที่มีความหมายเฉพาะแบบสำนวนไทย
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
คำพังเพยนี้ใช้กระดูกเป็นสัญลักษณ์แทนลักษณะนิสัยของคน โดยกระดูกที่แข็งเปรียบเสมือนคนที่มีความคิดแข็งกระด้าง ไม่อ่อนโยน ไม่ยืดหยุ่น ไม่ยอมรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่น หรือไม่ยอมทำตามคำแนะนำของผู้อื่น เป็นคนดื้อดึง ทำอะไรตามใจตัวเอง
ตัวอย่างการใช้สำนวน "กระดูกแข็ง" ในประโยค
- น้องคนนี้กระดูกแข็งมาก บอกอะไรก็ไม่ยอมฟัง ทำตามความคิดตัวเองตลอด
- ฉันพยายามสอนงานเธอแล้ว แต่เธอกระดูกแข็ง ไม่เคยรับฟังคำแนะนำจากใครเลย สุดท้ายก็ต้องทำงานผิดพลาดซ้ำแล้วซ้ำเล่า
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
