เรียกคนเกียจคร้านเอาแต่นอนว่า ขี้เกียจสันหลังยาว หรือใช้สั้น ๆ ว่า สันหลังยาว ก็มี, ขี้เกียจหลังยาว ก็ว่า.
ประเภทสำนวน
"สันหลังยาว" จัดว่าเป็น สำนวนไทย เพราะว่า เป็นวลีเฉพาะที่มีความหมายพิเศษ ไม่สามารถแปลตรงตัวได้ ต้องเข้าใจความหมายเฉพาะที่ใช้กันในภาษาไทย หากแปลตรงตัวว่า 'มีกระดูกสันหลังยาว' จะไม่ตรงกับความหมายที่แท้จริง
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สำนวนนี้ใช้เปรียบเปรยถึงคนที่ขี้เกียจทำงาน ชอบนอนมากกว่าทำงาน อาจมาจากการสังเกตว่าคนที่นอนเป็นเวลานานๆ ทำให้ดูเหมือนกระดูกสันหลังยาว หรือผูกติดกับท่านอนที่แผ่กระดูกสันหลังยืดยาวไปกับเตียงหรือที่นอน
ตัวอย่างการใช้สำนวน "สันหลังยาว" ในประโยค
- คนอย่างเขาหาเลี้ยงชีพเองไม่ได้หรอก สันหลังยาวเกินไป ไม่ชอบทำงาน
- ให้ลูกชายไปช่วยงานที่ร้านหน่อย แต่ปรากฏว่าเขาบอกไม่สบาย ฉันว่าเขาคงสันหลังยาวมากกว่า
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
