ฟังไม่ได้ศัพท์จับไปกระเดียด

ประเภทสำนวน

"ฟังไม่ได้ศัพท์จับไปกระเดียด" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นถ้อยคำที่มีลักษณะเปรียบเปรย มีความหมายแฝง ที่ต้องตีความเพิ่มเติม ไม่ใช่คำสอนโดยตรงเหมือนสุภาษิต และไม่ใช่วลีเฉพาะที่มีความหมายพิเศษเหมือนสำนวนไทย

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

คำพังเพยนี้มาจากการที่คนฟังไม่เข้าใจคำศัพท์หรือคำพูดที่ได้ยินอย่างถูกต้อง แต่กลับพยายามตีความหรือแปลความไปเองตามความเข้าใจของตน ทำให้ความหมายผิดเพี้ยนไปจากเดิม คำว่า 'กระเดียด' หมายถึงการคาดเดา หรือตีความไปเอง

ตัวอย่างการใช้สำนวน "ฟังไม่ได้ศัพท์จับไปกระเดียด" ในประโยค

• เธอนี่ฟังไม่ได้ศัพท์จับไปกระเดียดทุกที ฉันบอกว่าจะไปซื้อของที่ห้างสรรพสินค้า เธอกลับไปบอกทุกคนว่าฉันจะไปเที่ยวห้าง
• ครูอธิบายทฤษฎีวิทยาศาสตร์ซับซ้อน นักเรียนหลายคนฟังไม่ได้ศัพท์จับไปกระเดียด จนทำข้อสอบผิดหมด

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี