พูดจาอ่อนหวาน แต่ไม่จริงใจ
พูดจาไพเราะ อ่อนหวานแต่ไม่จริงใจ
ประเภทสำนวน
"ปากหวานก้นเปรี้ยว" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นคำเปรียบเปรยลักษณะนิสัยของคน มีความหมายแฝงที่ต้องตีความ ไม่เป็นคำสอนโดยตรงเหมือนสุภาษิต และมีการใช้ภาพเปรียบเทียบระหว่างความหวานของปากกับความเปรี้ยวของก้น ซึ่งเป็นลักษณะสำคัญของคำพังเพย
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สำนวนนี้เปรียบเปรยถึงคนที่พูดจาไพเราะ อ่อนหวาน น่าฟัง แต่ภายในใจหรือการกระทำที่แท้จริงกลับไม่ตรงกับคำพูด มีนิสัยร้าย ไม่จริงใจ หรือมีเจตนาร้าย คำว่า 'ปากหวาน' หมายถึงการพูดจาไพเราะ ส่วน 'ก้นเปรี้ยว' เปรียบเปรยถึงนิสัยหรือการกระทำที่ไม่ดี เป็นการสะท้อนความขัดแย้งระหว่างคำพูดกับการกระทำ
ตัวอย่างการใช้สำนวน "ปากหวานก้นเปรี้ยว" ในประโยค
- รู้ทันนะว่าเธอเป็นคนปากหวานก้นเปรี้ยว ต่อหน้าพูดดี แต่ลับหลังนินทาเสียเกินคน
- อย่าเชื่อคำหวานของนักการเมืองคนนั้น เขาเป็นพวกปากหวานก้นเปรี้ยว พูดจาดีแต่ทำตรงข้ามกับที่พูดเสมอ
- ระวังคนที่ปากหวานก้นเปรี้ยว นะ เขาจะตีสนิทด้วยคำพูดที่ไพเราะ แต่พร้อมจะทรยศเมื่อมีโอกาส
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
ประเภทสำนวน
"ปากหวานก้นเปรี้ยว" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นถ้อยคำเปรียบเทียบลักษณะของคนที่พูดจาดีแต่ใจคิดร้าย ต้องตีความเพิ่มเติมเพื่อเข้าใจความหมายแฝง ไม่ใช่คำสอนโดยตรงเหมือนสุภาษิต และไม่ใช่วลีเฉพาะที่แปลความหมายไม่ได้เหมือนสำนวนไทย
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
คำพังเพยนี้เปรียบเทียบคนที่พูดจาไพเราะ อ่อนหวาน น่าฟัง (ปากหวาน) แต่ภายในใจกลับมีความคิดที่ไม่ดี หรือมีเจตนาร้าย (ก้นเปรี้ยว) เปรียบเสมือนอาหารที่ชิมแล้วหวาน แต่เมื่อกินลึกลงไปกลับมีรสเปรี้ยว สะท้อนถึงลักษณะของคนที่แสดงออกภายนอกกับความคิดภายในไม่ตรงกัน
ตัวอย่างการใช้สำนวน "ปากหวานก้นเปรี้ยว" ในประโยค
- เธออย่าไปเชื่อคำพูดของนายสมชายนะ เขาเป็นคนปากหวานก้นเปรี้ยว พูดดีแต่ใจคิดร้าย
- ดิฉันเคยทำงานกับหัวหน้าคนหนึ่งที่ปากหวานก้นเปรี้ยว ต่อหน้าพูดชมเชย แต่ลับหลังกลับนินทาและใส่ร้ายพนักงาน
- นักการเมืองคนนั้นปากหวานก้นเปรี้ยว หาเสียงด้วยคำสัญญางดงาม แต่พอได้ตำแหน่งแล้วกลับไม่ทำตามที่พูดไว้เลย
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
