ปากตะไกร

ประเภทสำนวน

"ปากตะไกร" จัดว่าเป็น สำนวนไทย เพราะว่า เป็นคำเฉพาะที่มีความหมายพิเศษไม่สามารถแปลตรงตัวได้ เป็นวลีสั้นๆ ที่ต้องตีความเพิ่มเติม ไม่ใช่คำสอนโดยตรงหรือคำเปรียบเทียบที่มีนัยให้ข้อคิด

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

สำนวน 'ปากตะไกร' มีที่มาจากลักษณะของตะไกรที่มีปากกว้าง เปิดออกกว้างมาก ใช้เปรียบเทียบกับคนที่พูดมาก ปากกว้าง พูดไม่ยั้ง หรือคนที่เปิดเผยความลับ พูดเรื่องที่ไม่ควรพูดออกไปโดยง่าย ไม่สามารถเก็บความลับได้

ตัวอย่างการใช้สำนวน "ปากตะไกร" ในประโยค

• น้องคนนี้เป็นคนปากตะไกร อย่าบอกเรื่องสำคัญให้เขารู้เด็ดขาด เดี๋ยวเรื่องจะแพร่ไปทั้งออฟฟิศ
• เธอนี่ปากตะไกรจริงๆ พอรู้เรื่องอะไรก็เอาไปพูดต่อจนเพื่อนๆ เดือดร้อนกันไปหมด

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี