ขนมจีนผสมน้ำยา

ประเภทสำนวน

"ขนมจีนผสมน้ำยา" จัดว่าเป็น สำนวนไทย เพราะว่า เป็นวลีเฉพาะที่มีความหมายพิเศษซึ่งไม่สามารถแปลตรงตัวได้ ต้องเข้าใจความหมายเฉพาะของสำนวนนี้ การนำขนมจีนมาผสมน้ำยาไม่ได้มีความหมายตรงตัวเกี่ยวกับอาหาร แต่เป็นการอุปมาถึงพฤติกรรมบางอย่าง

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

สำนวนนี้หมายถึง การทำให้ยุ่งเหยิง สับสน หรือปนเปกันไปหมด เปรียบเหมือนการนำขนมจีนมาคลุกเคล้ากับน้ำยาจนเละเทะ ยุ่งเหยิงจนแยกไม่ออก หรือตีความอีกนัยหนึ่งว่า การเข้าไปยุ่งหรือร่วมวงในเรื่องที่ไม่ใช่ธุระของตนเอง

ตัวอย่างการใช้สำนวน "ขนมจีนผสมน้ำยา" ในประโยค

• การจัดเอกสารของเธอแบบนี้ ขนมจีนผสมน้ำยาหมดแล้ว ใครจะไปค้นหาอะไรได้
• ถ้าปล่อยให้เด็กๆ เล่นของเล่นกันเองโดยไม่มีคนดูแล สุดท้ายก็ ขนมจีนผสมน้ำยา เละเทะไปหมด
• ปัญหาเรื่องนี้ถูกจัดการแบบขนมจีนผสมน้ำยา เพราะมีคนหลายฝ่ายเข้ามายุ่งจนไม่รู้ว่าใครรับผิดชอบอะไร

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี