กระชังหน้าใหญ่

ประเภทสำนวน

"กระชังหน้าใหญ่" จัดว่าเป็น สำนวนไทย เพราะว่า เป็นวลีเฉพาะที่ไม่สามารถแปลความหมายได้ตรงตัว ต้องตีความเป็นความหมายเฉพาะ ไม่ใช่คำสอนโดยตรง (สุภาษิต) หรือคำเปรียบเทียบที่มีข้อคิดแฝง (คำพังเพย)

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

สำนวนนี้มาจากการนำลักษณะของกระชังขนาดใหญ่ที่ใช้เลี้ยงปลา มาเปรียบกับคนที่มีหน้าตาบึ้งตึง ขึงขัง เคร่งขรึม หรือทำหน้านิ่วคิ้วขมวด ไม่ยิ้มแย้ม แสดงอารมณ์ไม่พอใจให้เห็นชัดเจน

ตัวอย่างการใช้สำนวน "กระชังหน้าใหญ่" ในประโยค

• พอเห็นลูกกลับบ้านดึก คุณพ่อทำกระชังหน้าใหญ่ทันที ทำเอาไม่กล้าเข้าไปใกล้เลย
• เธอเป็นคนอารมณ์ดีตลอด แต่พอมีใครพูดถึงเรื่องนี้ เธอจะทำกระชังหน้าใหญ่ทุกที แสดงว่าคงไม่ชอบประเด็นนี้แน่ๆ

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี